Polka w Brazylii, Brazylijczyk w Polsce. Gringujemy.

Sport i Rekreacja Uważam za bardzo istotne zaaranżowanie przestrzeni tzw. „area da tutela”, obszaru w teorii niezabudowanego wokół Vili oraz pomiędzy Vilą a Rezydencją Prezydencką. Okupowana dzisiaj przez ogromne, zamknięte i nielegalne posiadłości, jest kłującym w oczy przykładem braku nadzoru, chaosu administracyjnego oraz nieposzanowania prawa. Jednak sytuacja ta jest tak powszechna na terenie Vili, że od lat takie zabudowania stoją bezpiecznie, niepokojone przez nikogo.  Park zorganizowany na tym obszarze, ujętym w Dekrecie 11079 jako „non-aedificandi” (niezabudowanym), nadałby miejscu wyraz, ruch i zapewnienie utrzymania otwartego terenu w przestrzeni publicznej. Mógłby też wprowadzić nowy typ „turysty” na tym obszarze. Połączenie go z jeziorem, zlikwidowanie ogromnego parkingu przed muszlą koncertową, a potem zintegrowanie tych dwóch obszarów, mogłoby stanowić początek dla siedziby sportowo- kulturalnej na tym obszarze. Vila Planalto jest odwrócona tyłem do je

Propozycje, które uważam za istotne przy budowanie nowej Vili, biorą pod uwagę jej wyjątkowy charakter. Zakaz wysokiej zabudowań powyżej 2 pięter uważam za właściwy, Vila powinna trwać w swoim bukolicznej skali, nie wyrastając ponad palmy i zieleń, która powinna gęsto ją otaczać, a przy okazji zapewniać, jakże ważny w tym klimacie – cień. Poprawienie iluminacji ulic i wzrost bezpieczeństwa, mógłby sprawić, że mieszkańcy mniej niechętnie usunęliby z frontów posesji wysokich murów i płotów zamykających wgląd w przestrzeń działki. Dla funkcjonowania Vili można jednak zrobić dużo więcej, m.in. poprzez konkursy architektoniczne, urbanistyczne i artystyczne. Większy ruch osób spoza Vili, turystów i osób z innych części Brasilii przeraża „rdzennych” mieszkańców, jednak moim zdaniem zmiany społeczne, napływ nowych mieszkańców i rotacja jaka nastąpiła na terenie Vili, sprawiła, że Vila już w tej chwili znalazła się w pozycji dążącej do indywidualizacji i anonimowości. Nie ma powrotu do „ka

Projektów i planów dla Vili Planalto powstało znacznie więcej niż te przedstawione. Sprawia to wrażenie ogromu pracy i troski o ten obszar miasta, tak istotnie położonego w kontekście układu urbanistycznego Brasilii. Najczęstsze sformułowania to ochrona, rewitalizacja, wprowadzenie zieleni, integracja przestrzeni, nadzór, ład przestrzenny. Jak jednak odnieść się do takiej ilości pracy w kontekście braku realnych działań? Vila Planalto dzisiaj jest przypadkowym zbiorowiskiem zabudowań, nieskoordynowanych, nielegalnych i w większości nieatrakcyjnych. Ulice stają się coraz węższe wraz z anektowaniem przestrzeni publicznych przez mieszkańców. Wysokości budynków, spadki dachów, kolorystyka elewacji, wszystko to pozostawione jest przypadkowi. Atmosfera sprawia, że wszystko wydaje się być prowizoryczne, tymczasowe i chaotyczne. Układu urbanistycznego prawie nie da się odczytać, przestrzenie publiczne zostały przejęte przez nielegalne zasiedlenia. Sytuacji nie poprawia fakt, że do d