Historia powstania Brasilii. cz. I
Pomysł przeniesienia stolicy Brazylii z narażonej na ciągłe niebezpieczeństwa i ataki strefy brzegowej do Interioru, pojawił się wiele lat temu, w XVII lub XVIII wieku. W 1761 r. ideę poparł Marques de Pombal, premier Portugalii. Jednak zamysł wprowadził w życie dopiero w połowie XX wieku Juscelino Kubitscheck de Oliveira, prezydent Brazylii.
***
1763 r. Stolica Brazylii zostaje przeniesiona z Salvadoru (Bahia) do Rio de Janeiro.
1888 r. Brazylia znosi niewolnictwo.
1889 r. Dom Pedro II opuszcza kraj, władzę przejmują wojskowi, w tym weterani Wojny Paragwajskiej, najbardziej krwawego konfliktu w historii Ameryki Południowej.
Brazylia przekształca się w Republikę Stanów Zjednoczonych Brazylii.
1891 r. Brazylia przyjmuje konstytucję wzorowaną na USA. Religia katolicka przestaje być religią obowiązującą, na czele Państwa staje prezydent. W pierwszych wyborach "Starej Republiki" wygrywa Deodoro da Fonseca, wice-prezydentem zostaje Floriano Peixoto.
W konstytucji pojawia się zapis:
artigo 3º: "Fica pertencendo à União, no planalto central da República, uma zona de 14.400 quilômetros quadrados, que será oportunamente demarcada para nela estabeIecer-se a futura Capital federal".
Przyszła stolica wraz z terenem okalającym miała powstać jako nowy stan. Na jego powstanie przeznaczono 14 400 km2 na terenach brazylijskich wyżyn centralnych. Kłopot w tym, że wyżyny centralne jako określony i nazwany obszar geograficzny dotychczas nie istniały. Zdefiniował je dopiero Luiz Cruls, belgijski inżynier, astronom i geodeta, który przeprowadził w latach '90-tych XIX wieku wyprawę badawczą na terenach interioru. Ekspedycja zwana "Misją Cruls", obejmowała 21 osób, w tym specjalistów z wielu dziedzin nauki, tj. astronomów, geografów oraz biologów.
W 1892 roku Cruls interpretując zapis konstytucji i poszukując definicji Planalto Central, podaje 3 główne wytyczne do ustalenia terytorium pod przyszłą stolicę.
1. Rzeki. Dostęp do wody i transportu rzecznego
2. Terras altas. Wysokość nad poziomem morza - przynajmniej 1000 m
3. Centralne położenie względem obszaru kraju
Rezultatem tych analiz i ekspedycji było określenie potencjalnego terenu pod nową stolicę. Cruls naniósł na mapę Brazylii prostokątny obszar na terenie stanu Goias (Goyaz), zwany potem "Quadrilatero Cruls". Oficjalnie określony w ten sposób teren pojawiał się od tego momentu na mapach jako Futuro Distrito Federal. Obejmował teren pomiędzy miastami Anapolis, Pirenopolis, Corumba de Goias, Planaltina i Formosa, w pobliży rzek Maranhao, Corumba i S. Bartolomeu.
W latach 1894-1896 przeprowadzono kolejną ekspedycję w celu zgłębienia zagadnień klimatycznych i określenia możliwego skomunikowania regionu poprzez transport kolejowy lub rzeczny. Botanik Glaziou determinuje też potencjalne położenie jeziora Paranoa na obszarze, na którym według niego w poprzednich epokach istniały zbiorniki wodne.
W następnych latach polityka Brazylii określana jest jako cafe-com-leite, kawa z mlekiem. Faktyczną władzę w państwie sprawują producenci kawy (Sao Paulo) i mleka (Minas Gerais). Z niewielkimi wyjątkami, do roku 1930, fotel prezydencki zajmują naprzemiennie politycy z PRP (Partido Republicano Paulista) i PRM (Partido Republicano Mineiro). Faworyzowanie tych dwóch stanów doprowadza do powstania ogromnej przepaści między SP, a np. Nordeste, gdzie po zniesieniu niewolnictwa i upadku plantacji cukru ekonomia i gospodarka nie jest w stanie samodzielnie się podnieść.
Rodrigues Alves, prezydent Starej Republiki w latach 1900-1902, jest odpowiedzialny za przebudowę ówczesnej stolicy, Rio de Janeiro. Inspirując się Wielką Przebudową Paryża w XIX w., nominowany przez prezydenta Alves'a Fransisco Pereira Passos, burmistrz Rio de Janeiro przeprowadził w latach 1903-1906 reformę RJ. Wyburzenia i przesiedlenia biedoty mają na celu stworzenie reprezentacyjnej, bardziej cywilizowanej, nowoczesnej stolicy. Idea przeniesienia stolicy wgłąb kraju na jakiś czas zamiera.
***
1763 r. Stolica Brazylii zostaje przeniesiona z Salvadoru (Bahia) do Rio de Janeiro.
1888 r. Brazylia znosi niewolnictwo.
1889 r. Dom Pedro II opuszcza kraj, władzę przejmują wojskowi, w tym weterani Wojny Paragwajskiej, najbardziej krwawego konfliktu w historii Ameryki Południowej.
Brazylia przekształca się w Republikę Stanów Zjednoczonych Brazylii.
1891 r. Brazylia przyjmuje konstytucję wzorowaną na USA. Religia katolicka przestaje być religią obowiązującą, na czele Państwa staje prezydent. W pierwszych wyborach "Starej Republiki" wygrywa Deodoro da Fonseca, wice-prezydentem zostaje Floriano Peixoto.
W konstytucji pojawia się zapis:
artigo 3º: "Fica pertencendo à União, no planalto central da República, uma zona de 14.400 quilômetros quadrados, que será oportunamente demarcada para nela estabeIecer-se a futura Capital federal".
Przyszła stolica wraz z terenem okalającym miała powstać jako nowy stan. Na jego powstanie przeznaczono 14 400 km2 na terenach brazylijskich wyżyn centralnych. Kłopot w tym, że wyżyny centralne jako określony i nazwany obszar geograficzny dotychczas nie istniały. Zdefiniował je dopiero Luiz Cruls, belgijski inżynier, astronom i geodeta, który przeprowadził w latach '90-tych XIX wieku wyprawę badawczą na terenach interioru. Ekspedycja zwana "Misją Cruls", obejmowała 21 osób, w tym specjalistów z wielu dziedzin nauki, tj. astronomów, geografów oraz biologów.
Źródło: http://www.senado.gov.br/noticias/especiais/brasilia50anos/image/foto_arquivo_publico.png
W 1892 roku Cruls interpretując zapis konstytucji i poszukując definicji Planalto Central, podaje 3 główne wytyczne do ustalenia terytorium pod przyszłą stolicę.
1. Rzeki. Dostęp do wody i transportu rzecznego
2. Terras altas. Wysokość nad poziomem morza - przynajmniej 1000 m
3. Centralne położenie względem obszaru kraju
Rezultatem tych analiz i ekspedycji było określenie potencjalnego terenu pod nową stolicę. Cruls naniósł na mapę Brazylii prostokątny obszar na terenie stanu Goias (Goyaz), zwany potem "Quadrilatero Cruls". Oficjalnie określony w ten sposób teren pojawiał się od tego momentu na mapach jako Futuro Distrito Federal. Obejmował teren pomiędzy miastami Anapolis, Pirenopolis, Corumba de Goias, Planaltina i Formosa, w pobliży rzek Maranhao, Corumba i S. Bartolomeu.
Źródło: http://doc.brazilia.jor.br/Historia/img/Cruls_I_mapa_DF_Brasil.gif
Źródło: http://doc.brazilia.jor.br/Historia/img/goias-DF-Atlas-1927.jpg
W następnych latach polityka Brazylii określana jest jako cafe-com-leite, kawa z mlekiem. Faktyczną władzę w państwie sprawują producenci kawy (Sao Paulo) i mleka (Minas Gerais). Z niewielkimi wyjątkami, do roku 1930, fotel prezydencki zajmują naprzemiennie politycy z PRP (Partido Republicano Paulista) i PRM (Partido Republicano Mineiro). Faworyzowanie tych dwóch stanów doprowadza do powstania ogromnej przepaści między SP, a np. Nordeste, gdzie po zniesieniu niewolnictwa i upadku plantacji cukru ekonomia i gospodarka nie jest w stanie samodzielnie się podnieść.
Rodrigues Alves, prezydent Starej Republiki w latach 1900-1902, jest odpowiedzialny za przebudowę ówczesnej stolicy, Rio de Janeiro. Inspirując się Wielką Przebudową Paryża w XIX w., nominowany przez prezydenta Alves'a Fransisco Pereira Passos, burmistrz Rio de Janeiro przeprowadził w latach 1903-1906 reformę RJ. Wyburzenia i przesiedlenia biedoty mają na celu stworzenie reprezentacyjnej, bardziej cywilizowanej, nowoczesnej stolicy. Idea przeniesienia stolicy wgłąb kraju na jakiś czas zamiera.
Źródło: http://portalarquitetonico.com.br/wp-content/uploads/figura2.jpg
Komentarze
Prześlij komentarz