Romeo i Julia (Queijo com Goiabada): najbardziej polski wśród brazylijskich deserów.

Jedzenie w Brazylii znacznie różni się od polskiego. W brazylijskiej kuchni króluje mięso (carne), ryż z fasolą (arroz com feijao) , oraz mleko skondensowane (leite condensado). Brazylia jest jednak ogromna i różnice kulinarne między jednym regionem a drugim bywają bardzo duże.

Wśród najbardziej tradycyjnych deserów w Brazylii, wiele opiera się na mleku skondensowanym. Brigadeiros, doce de leite, ciasta, lody, prawie wszystkie w standardzie zawierają leite condensado. "Romeo i Julia" (Romeu e Julieta) jest jednym z wyjątków.

"Romeo i Julia" to połączenie dwóch na pozór bardzo różnych od siebie składników: bardzo słodkiej i twardej goiabady oraz delikatnego białego sera (np. Queijo de Minas albo ricotty). Przyjmuje się, że Romeu e Julieta pojawiło się w Brazylii jeszcze w czasach kolonialnych, kiedy Portugalczycy rozpoczęli produkcję serów w regionie Minas Gerais.

Goiabada jest typem marmolady z owoców guawy (goiaba), o zwartej konsystencji, w miarę łatwo dającej się kroić w plasterki. Składa się najczęściej z goiaby, cukru i wody. 
Jak goiaba pojawiła się wśród plemion indiańskich tu - Legendy z Amazonii. Goiaba.

Guawa jest owocem bardzo międzynarodowym. Oryginalnie pochodzi z okolic Meksyku, Ameryki Środkowej oraz północnej części Ameryki Południowej. Rośnie w klimacie tropikalnym, została ze sporym sukcesem wprowadzona w tropikalnych i subtropikalnych regionach Azji, Afryki, Ameryki Północnej oraz Morza Śródziemnego. Dzisiaj największym producentem guawy są Indie, a zaraz za nimi Chiny, Kenia, Tajlandia. 

100 g goiaby to około 50 kcal, w tym 14,3 g węglowodanów, 0,9 g tłuszczu oraz 2,5 g białka, a 80,8 g to woda. Przeciętne 100 g guawy zawiera: 

- 5,5 g błonnika pokarmowego

- 624 jednostki IU (international units) witaminy A, tj. ok 12% dziennego zapotrzebowania (DZ)

- 228 mg witaminy C (228% DZ!)

- 417 mg magnezu (12%DZ)

- 0,2 mg miedzi (11% DZ)

- 0,2 mg manganu (8% DZ)

Na całym świecie guawę jada się na różne sposoby, ale ze względu na dużą zawartość pektyn (środek zagęszczający), guawa świetnie nadaje się do produkcji dżemów i marmolad. W Brazylii najbardziej znaną i rozpowszechnioną formą jest właśnie goiabada, jednak guawę można też spotkać jako np. specjalny dodatek do piwa (St. Gallen Session Goiabada Ipa).

Guawa rośnie na niewielkich drzewach (do 6 m), które potrzebują zaledwie 2-4 lat od wysiania do pierwszych zbiorów. Owoce wyglądają jak średniej wielkości gruszki. Te dostępne w brazylijskich sklepach są zielone gdy niedojrzałe, żółto- pomarańczowe kiedy gotowe do spożycia. Mają bardzo intensywny zapach, różowy miąższ, a ich pestki (2-3mm) są bardzo twarde i jest ich raczej sporo (100-500), ale daje się je w miarę łatwo wydobyć. 

Romeu e Julieta przez wiele lat zapomniana, przeżywa dzisiaj swój renesans. W całej Brazylii pojawiają się nowe interpretacje tego tradycyjnego deseru. Można więc kupić lody "Romeu e Julieta", sernik, suflet, pastel (z goiabadą i serem catupiry) czy nawet "creme brulee de goiabada". 

źródła:
http://www.gardeningknowhow.com/edible/fruits/guava/growing-guava-fruit-trees.htm
http://www.hort.purdue.edu/newcrop/morton/guava.html
http://aggie-horticulture.tamu.edu/citrus/guava.htm
http://nutritiondata.self.com/facts/fruits-and-fruit-juices/1927/2
https://ods.od.nih.gov/factsheets/VitaminA-Consumer/
http://www.florestaaguadonorte.com.br/galeria-da-pagina-inicial/fruta-da-amazonia/goiaba-vermelha/
http://receitas.ig.com.br/tao-longe-tao-perto-queijo-com-goiabada/n1237984158963.html